انواع روش‌های پیاده‌سازی محاسبات ابری

انواع روش‌های پیاده‌سازی محاسبات ابری را می‌توان به 3 مدل اصلی تقسیم کرد: ابر عمومی، ابر خصوصی (داخلی) و ابر آمیخته. البته گاهی مدلی به نام ابر گروهی نیز در این دسته‌بندی قرار می‌گیرد.

1-1-1. ابر خصوصی[1]

در محدوده ی (فایروال) یک سازمان کار می کند و تمامی امکانات حالت عمومی را دارد با یک تفاوت عمده. تفاوت این است که سازمان یا شرکت استفاده کننده خودش آن را مدیریت و منابع مورد استفاده را کنترل می نماید. از آن جا که به صورت داخلی استفاده می شود امنیت بیشتری دارد. در مقایسه با حالت عمومی نیاز به سرمایه گذاری سخت افزار و همچنین استخدام نیروی متخصص در داخل سازمان دارد و در نتیجه هزینه ی بیشتری نسبت به حالت عمومی خواهد داشت.[6]

1-1-2. ابر عمومی [2]

حالت باز برای دسترسی عموم، حفاظت شده توسط فایروال و کاملا توسط کمپانی ارایه دهنده، میزبانی و مدیریت می شود. کاربران شخصی، شرکت ها و … می توانند به آن دسترسی پیدا کنند. Amazon’s Web Servicesمثال  خوبی برای این حالت هست.ابر عمومی یا ابر خارجی توصیف کننده محاسبات ابری در معنای اصلی و سنتی آن است. سرویس ها به صورت دینامیک و از طریق اینترنت و در واحدهای کوچک از یک عرضه کنندۀ شخص ثالث تدارک داده می شوند و عرضه کننده منابع را به صورت اشتراکی به کاربران اجاره می دهد[3] و بر اساس مدل محاسبات کاربردی و مشابه صنعت برق و تلفن برای کاربران صورتحساب می فرستد.این مدل ساختار اصلی و استاندارد اولیه‌ی محاسبات ابری است. [6]

·        مزایا و معایب ابر خصوصی نسبت به ابر عمومی:

ابر خصوصی  یک زیر ساخت محاسبات ابری است که توسط یک سازمان برای استفاده داخلی آن سازمان به وجود آمده است. عامل اصلی که ابرهای خصوصی را از ابرهای عمومی تجاری جدا می سازد، محل و شیوه نگهداری از سخت افزار زیرساختی ابر است. ابر خصوصی امکان کنترل بیشتر بر روی تمام سطوح پیاده سازی ابر (مانند سخت افزار، شبکه، سیستم عامل، نرم افزار) را فراهم می سازد. مزیت دیگر ابرهای خصوصی امنیت بیشتری است که ناشی از قرارگیری تجهیزات در درون مرزهای سازمان و عدم ارتباط با دنیای خارج ناشی می شود. اما بهره گیری از ابرهای خصوصی مشکلات ایجاد ونگهداری را به همراه دارد. یک راه حل میانه برای دوری از مشکلات ابر های خصوصی و در عین حال بهره مند شدن از مزایای ابر های خصوصی، استفاده از ابر خصوصی مجازی است. ابر خصوصی مجازی بخشی از زیر ساخت یک ابرعمومی است که برای استفاده اختصاصی یک سازمان کنار گذارده می شود و دسترسی به آن تنها از شبکه خصوصی مجازی IPSecامکانپذیر است. [6]

1-1-3. ابر گروهی[4]

ابر گروهی در جایی به وجود می‌آید که چندین سازمان نیازهای یکسان دارند و به دنبال این هستند که با به اشتراک گذاردن زیرساخت از مزایای محاسبات ابری بهره‌مند گردند. به دلیل اینکه هزینه‌ها بین کاربران کمتری نسبت به ابرهای عمومی تقسیم می‌شود، این گزینه گران‌تر از ابر عمومی است اما میزان بیشتری از محرمانگی،امنیت و سازگاری با سیاست‌ها را یه همراه می‌آورد. نمونۀ یک ابر انجمنی،"ابر گوگل"(Gov Cloud) است.                                      

1-1-4. ابر ترکیبی [5]

به صورت ترکیبی از حالت عمومی و خصوصی است ولی همچنان فایروال را برای تفکیک دو فضا استفاده می نماید.یک ابر آمیخته متشکل از چندین ارائه دهندۀ داخلی و یا خارجی، گزینۀ مناسبی برای بیشتر مؤسسات تجاری می باشد. با ترکیب چند سرویس ابر،کاربران این امکان را می یابند که انتقال به ابر عمومی را با دوری از مسائلی چون سازگاری با استانداردها آسانتر سازند.ساختاری که به سازمان این امکان را می‌دهد که از بعضی خدمات ابر عمومی در کنار مدیریت خدمات ابر خصوصی خویش استفاده کند. مزیت استفاده از ابر آمیخته انعطاف پذیری آن است. بدین ‌صورت که در مواقع نیاز می‌توان میزان استفاده از منابع ابر عمومی و ابر خصوصی را تغییر داد. به عنوان مثال در زمان افزایش حجم کاری، بعضی پردازش‌ها را در ابر عمومی و بعضی را در ابر خصوصی انجام داد.[6